دکتری علوم قرآن و حدیث و دانشیار گروه مطالعات تاریخ تشیع دانشگاه نیشابور.
10.61186/qae.2021.390
چکیده
یکى از موضوعات قرآنى که از دیرباز دستخوش واکاوی اندیشمندان مسلمان و قرآنپژوهان قرار گرفته است مسئلۀ ترجمهپذیرى و جواز ترجمۀ قرآن است. این مبحث از جنبۀ شرعى و نیز زبانشناختى قابلیت بررسى دارد. رشیدرضا در اثبات جایزنبودن ترجمۀ قرآن به پانزده دلیل اشاره کرده است. وی ترجمه را امرى فراتر از توان بشر تلقّى و بهعلاوه حرام شرعی قلمداد کرده است؛ اما آیتالله سیدابوالقاسم خویی معتقد است قوانین و تعالیم قرآن همگانی و راهنماییهای آن عمومی و جهانی است و باید این کتاب آسمانی به تمام زبانهای زندۀ جهان ترجمه شود تا کسانی که با زبان قرآن آشنا نیستند بتوانند از حقایق عالی و همگانی آن برخوردار شوند. وی بر آن است که مترجم باید به سه اصل ملتزم باشد: 1. پایبندی به اصالةالظهور و آنچه از ظاهر لفظ استفاده میشود؛ 2. هماهنگی متن ترجمهشده با فطرت و عقل؛ 3. توجه به روایاتی که در تفسیر قرآن از خاندان وحی روایت شده است.
بیات مختاری, مهدی . (1399). واگراییها و همگراییهای رشیدرضا و آیتالله خویی در ترجمۀ قرآن کریم. آموزههای قرآن و عترت, 2(2), 115-141. doi: 10.61186/qae.2021.390
MLA
بیات مختاری, مهدی . "واگراییها و همگراییهای رشیدرضا و آیتالله خویی در ترجمۀ قرآن کریم", آموزههای قرآن و عترت, 2, 2, 1399, 115-141. doi: 10.61186/qae.2021.390
HARVARD
بیات مختاری, مهدی. (1399). 'واگراییها و همگراییهای رشیدرضا و آیتالله خویی در ترجمۀ قرآن کریم', آموزههای قرآن و عترت, 2(2), pp. 115-141. doi: 10.61186/qae.2021.390
CHICAGO
مهدی بیات مختاری, "واگراییها و همگراییهای رشیدرضا و آیتالله خویی در ترجمۀ قرآن کریم," آموزههای قرآن و عترت, 2 2 (1399): 115-141, doi: 10.61186/qae.2021.390
VANCOUVER
بیات مختاری, مهدی. واگراییها و همگراییهای رشیدرضا و آیتالله خویی در ترجمۀ قرآن کریم. آموزههای قرآن و عترت, 1399; 2(2): 115-141. doi: 10.61186/qae.2021.390